by Achim Wollscheid Mark Bain Erik Hobijn Staalplaat Soundsystem en Mike Rijnierse for the opening of Todaysart 2008
Station to Station @ TodaysArt08
Station to Station @ TodaysArt08
Vimeo video link of actual concert (nice and long!)
klick here for a video of the part from ACHIM WOLLSCHEID
This performance is not just any performance. It uses instruments, but highly unusual ones; the instruments are trains and trams, bicycle bells and the Central Station-building itself, including all the people present. As a part of the performance, in cooperation with NS (=the Dutch railroad company), a whole range of trains and trams will enter the station in a strict choreography called The Tsunami, with all the train and tram engineers working together. Sounds from travellers will also be amplified through microphones as part of the performance. Achim wollscheid will use computer-driven magnets that play the bicycles in front of the Central Station like a toposonic typewriter.
For the Today’s Art festival in The Hague we applied the idea to use architectonic elements as sound devices to the The Hague Central Station, in collaboration with Mike Reinirse, Erik Hobijn and Mark Bain. To explore the train station as a sound source, we transformed it into an instrument, using the train movement in the station as faders for the mixing of 10 train horns and station sounds. This resulted in an intense 30 minute concert, that even lead to hysteria of an unaware train passenger.
Klick here for a nice review on Soundsorange blog
———————————————————————-
(a email responce of a visitor in Duch)
een reactie van een bezoekster
Hallo,
Toevallig reisde ik gisteren van Den Haag CS terug naar Groningen en mocht ik een half uur lang ‘genieten’ van het concert van stationsgeluiden. Helaas heb ik er net zoals menig ander met wie ik heb gesproken niet erg van genoten. Het is niet prettig om je oren te moeten bedekken omdat het aantal decibellen te hoog is. Evenmin is het leuk om als je trein vertraging heeft nauwelijks te kunnen horen wat de NS-medewerkers je daarover te melden hebben. En dan om 20.30, toen we eindelijk rustig in de trein dachten te zitten, opeens een enorme BOEM. Ik hoop dat jullie er aan gedacht hebben dat sommige mensen daarvoor erg veel angst hebben. Een meisje van een jaar of 10 à 12 bij ons in de coupé werd compleet hysterisch, begon te huilen en te schreeuwen en was lange tijd niet tot bedaren te brengen. Ze dacht dat er een bom ontplofte, tegenwoordig met het oog op terroristische aanslagen geen gek idee. Bovendien had ze al last van haar oren vanwege de harde geluiden op het station. Wij waren erg blij dat het afgelopen was, en dat we daarna rustig met de trein het station konden verlaten met nog een lange reis voor de boeg. Mochten jullie in de toekomst weer zoiets organiseren, dan graag niet op een treinstation. Ik denk niet dat jullie vooraf ook maar enige rekening met de akoestiek hebben gehouden.
Netty Leistra
Groningen
————–in Dutch—————————-
plan en concept
Station to Station was de opening s performance voor het TodaysArt festival en fond plaats in het centraal station (CS) van Den Haag .
De uitnodiging van TodaysArt was, om nieuwe werk te ontwikkelen voor de locatie Centraal station in Den Haag.
De gevolgen van een dergelijk groot project waren voor ons een uitdaging.
Ons concept was om het gebouw en zijn functie als groot instrument te interpreteren.
Hiervoor hebben we enerzijds nieuwe, speciaal voor ons ontwikkelende software en hardware laten bouwen.
Om de trein bewegingen de compositie te laten dirigeren waren bij voorbeeld speciale laser sensoren/rangefinders uit America nodig.
Anderzijds moesten we nieuwe composities, choreografie en speelmethode ontwikkelen.
De samenwerking tussen de verschillende kunstenaars heeft een nieuw werk opgeleverd die de interesse gewekt heeft bij andere organisatoren.
Bij ons concept ging het daarbij om de akoestische ruimte en de aanwezige klankbronnen van het CS te zien als een instrument, waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen ‘muziek’ en ‘geluid’. “All sounds are equal” (John Cage)
De uitdaging was om het architectonische karakter van den CS in harmonie te brengen met zijn sociaal functionele,
waarbij de ruimte en zijn functie meer het instrument wordt en zijn gebruikers zijn klankkleuren.
Het CS Den Haag is een Kopstation, de treinen reiden er niet door maar in en uit als faders van een mengpaneel.
De input de instrumenten voor dit “mengpaneel” waren naars treinen en trams, ook het Centraal Station-gebouw zelf, met inbegrip van alle aanwezigen.
Als onderdeel van de voorstelling, werden een hele reeks van treinen en trams in een strenge choreografie ingevoerd , gebruikmaken van het bestaande trein verkeer waarbij de trein en de tram machinisten nauw samen werkten. Buiten maakt een trein tsunami, een aanzwellende golf geluid, dat bestaat uit de twee tonen van de trein hoorn (tyfoon) de binnenkomende treinen spelen een vast patroon en de vertrekken een ander, deze patronen vormen zo samen een verschuiven raster.
Een team geluids hengelaars met tien richtmicrofonen “vinden” live karakteristieke geluiden (van publiek, koffers, deuren, roltrappen, treinen etc.) en sturen ze draadloos naar het centrale mengpaneel.
Zo worden, door middel van draadloze microfoons, de geluiden van reizigers onderdeel van de voorstelling, waar ze naar een tien perron/kanalen systeem worden gestuurd, om vervolgens te worden opgenomen in het aanwezige geluids tapijt.
Aan het einde hebben de treinen die op de perrons stil staan hun luchtdruk/ ventielen laten “klikken” dat leverde verschillende patronen op die zich van perron naar perron verplaatste het duurde 14 minuten en was een heel mooi geluid.
uitvoering
het was een wereld primere van een nieuw concept met een nieuwe samenwerking, je zou verwachten dat daar het een en ander mis kan gaan.
Maar het tegendeel was waar het resultaat was boven verwachting met als grootste verassing de reactie NS personeel die zo enthousiast waren dat ze de treinen in het station hun tyfoon lieten spelen iets wat ons nadrukkelijk verboden was.
De reactie publiek iet wat verwart maar geamuseerd en te oordelen aan het applaus positief
wat werkte en wat minder werkte
we moesten onze plannen reduceren en zelfs delen schrappen wat enerzijds natuurlijk jammer is maar wel bijgedragen heeft tot een sterkere eenheid en eenvoud. zelfs met deze eenvoud was het lastig de voorstelling “transparant” te krijgen zodat de bezoeker zonder uitleg begrijpt wat en hoe het stuk functioneert. Deze transparantie zien wij als sleutel factor voor het slagen van ons project.
